Głównym celem było dotarcie do Kopenhagi. I etap rejsu: Trzebież - Höllviken, Zwiedzamy Fotevikens Museum – to specyficzne muzeum mieszczące się w Höllviken (ok. 23 km od Malmö). Specyficzne, ponieważ jest to zrekonstruowana stara wioska Wikingów (inaczej nazywa sie Vikingaby). Znajdują się tam 23 różne budynki i jedna łódź zrekonstruowana na podstawie autentycznego archeologicznego odkrycia właśnie w Foteviken. Wioska ta ma za zadanie pokazać, jak wyglądało życie Wikingów w dawnych czasach (ok. 900 lat temu). Szwecja. Etap II: Höllviken – Kopenhaga. Kopenhaga – stolica i największe miasto Danii położone na wschodnim wybrzeżu wyspy Zelandia i częściowo Amager. Od 1 lipca 2000 połączona jest mostem nad Sundem ze szwedzkim Malmö. Obecnie mieszka w niej około 700 tys. ludzi, a cały zespół miejski tzw. „Wielkiej Kopenhagi” liczy 1,4 mln mieszkańców. Spędziliśmy w Kopenhadze intensywne 24 godziny. Podziwialiśmy zabytki, żaglowce oraz jachty. III Etap: Kopenhaga – Höllviken. IV Etap: Höllviken – Rønne.Do Rønne dotarliśmy w środku nocy po ponad dwudziestu godzinach żeglugi pod silny i porywisty wiatr. Kolejny dzień spędziliśmy zwiedzając Gudhjem. Niestety z uwagi na termin „po sezonie” nie udało nam się popłynąć statkiem na Christiansø. W kolejnym dniu z rana w szampańskim nastroju wypłynęliśmy w kierunku kolejnego portu. Dla odmiany wiatr mieliśmy w „plecy” i pięknie świeciło nam słoneczko. V etap: Rønne – Sassnitz. Sassnitz to miasto położone na półwyspie Jasmund na wyspie Rugia, Niemcy. Miasto jest znanym portem i kurortem nadmorskim i jest bramą do pobliskiego Parku Narodowego Jasmund, najmniejszego parku narodowego, z unikalnym urwiskiem kredowym. Port rybacki i Muzeum (Fischerei- und Hafenmuseum) dokumentuje historię połowów na Rugii i starego portu Sassnitz. Wśród eksponatów jest rybacki kuter Havel (Fischcutter). W porcie, zwiedzający mogą zobaczyć brytyjską łódź podwodną HMS Otus, jak również łódź ładunkowa Annemarie, która została przekształcona w 2007 roku na łódź pasażerska.VI Etap: Sassnitz - Świnoujście – Trzebież To był wspaniały rejs.

Rejs był reailacją marzeń o żeglowaniu do pieknych bezludnych wysp, ciepłych mórz pełnych różnych stworów, perłowych plaż z palmami w tle. Marzeń zrodzonych po lekturze "Robinsona Kruzoe" wg. Daniela Defoe w wieku 11 lat. Mój jacht zbudowany w Opolskim garażu zprojektowałem do żeglugi przez Ocean, a potem po płytkich koralowych atolach i dobijania do plaż. Płaskodeny szkuner dżonkowy z uchylnymi kilami i podnoszonymi płetwami sterowymi sprawdził się doskonale. Wystartowałem solo z Lizbony 12.12.2023 po naprawach w Amaro. Pierwszy odcinek do Agadiru, Maroko gdzie spędziliśmy rodzinne Święta i Sylwestra. Po 3 tygodniach z Andrzejem Skibniewskim (z Opola) do Arrecife na Lanzarotte, skąd po kilku dniach długa (3200Mm) droga w Passatach do Brytyjskich Wysp Dziewiczych. Po kilku dniach w Trellis Bay na Beef Island (odwiedziny u Władysława Wagnera) dalej znów Solo do G. Exuma na Bahamas. Dwa miesiące żeglowania po wysepkach tego archipelagu pozwoliły w nich zasmakować, ale nie nacieszyć się wystarczająco, pozostał niedosyt i chęć powrotu na nieco dłużej. Potem długi powrót Solo na wschodnią stroną Atlantyku. Wyż Bermudzko-Azorski przesunął się na N, a ja szukając korzystnych wiatrów na jego północnym obrzeżu zawędrowałem aż na 40 stopień szerokości N. Tam kolejne niże tworzyły trasę prowadzącą na East. Na Terceirze przywitany przez kumpli Jestersów spędziłem kilka tygodni. Ostatni odcinek z Praya da Vittoria do Povoa de Varzim k/ Porto żeglowałem w towarzystwie stadka Tuńczyków, które dbały o moją dietę. Rejs zakończyłem 15 sierpnia 2024, po 8 miesiącach i przeżeglowaniu łącznie 8.620 Mm, z czego 5.000 Solo. Na żaglach 99% , motorowanie tylko w marinach i troszkę po Bahamach.

Rejs dziesięciometrowym jachtem s/y Opole (Najad 340- rok bud. 1990) wokół Islandii, rozpoczęty i zakończony w Gdańsku. Wyprawa przekroczyła koło podbiegunowe, odwiedziła wiele portów i państw: Danię, Norwegię, brytyjskie Szetlandy, Wyspy Owcze, Islandię. „Zaliczyła” dwa oceany Atlantycki i Arktyczny. Poza aspektem żeglarskim szesnastoosobowej grupie przyjaciół (podzielonej na pięć etapów) udało się wykorzystać postoje na eksploracje niezwykle ciekawych przyrodniczo terenów. Wyprawa obfitowała w spotkania z wieloma gatunkami morskich ryb, ssaków i ptaków. Pomysłodawcą i koordynatorem całości był kpt. Andrzej Kopytko. Rejs miał charakter niekomercyjny, a jacht i załoga pokonała dystans ponad 4200 mil morskich. Szersza opowieść nominowana jest kategorii "Opowieść Roku"

We wrześniu 2024 r. odbył się klubowy rejs jachtem Silesia (armator Andrzej Dembiński). W rejsie brało udział 7 osób, ale jedna osoba ze względów zdrowotnych (i nie była to choroba morska ;)) opuściła pokład po pierwszej nocy. Wypłynęliśmy z portu macierzystego w Szczecinie Gocław i przez Zalew Szczeciński z postojem w Świnoujściu wypłynęliśmy na wody Morza Bałtyckiego. Po 28 godzinnym przelocie dołynęliśmy do Kopenhagi, gdzie podziwialiśmy wieczorem architekturę miasta. Następnego dnia wypłynęliśmy w kierunku Sassnitz, gdzie dopłynęliśmy następnej doby. W kolejnym etapie Bałtyk nie był już taki łaskawy dla nas - wiało ósemką. Moczyło nas trochę z góry i z boków, szczególnie gdy za sterem stał niedoświadczony majtek :) A w drodze powrotnej krótki postój w Trzebieży na najlepszej zupie rybnej i smażonej rybie w Barze Zatoka - palce lizać. I jeszcze dostaliśmy blachę ciasta ze śliwkami na deser! Załoga w tym składzie płynęła ze sobą pierwszy raz, ale zgrana była jak nuty w szancie :) Rejs był bardzo udany i niech żałują ci, których z nami nie było.

W czerwcu nasza załoga wylądowała w upalnych Atenach by z „pobliskiego” portu Lawrio wyruszyć na rejs po Cykladach-wyspach tworzących archipelag znajdujący się w południowo-zachodniej części Morza Egejskiego, u południowo-wschodnich wybrzeży Grecji. W skład archipelagu wchodzi około 220 wysp o łącznej powierzchni 2572 km². Jak co roku dla większości załogi w składzie: Ewa, Kornelia, Waldek, Grzegorz i Michał na cały tydzień jacht „Macan” wraz z kapitanem Henrykiem Kwiatkiem stał się naszym domem na wodzie. Celem pierwszego dnia rejsu była wyspa Milos. Wypływając wczesnym porankiem z Lawrio morze postanowiło przypomnieć swoje bardziej wietrzne oblicze, przez co niektórzy z nas mieli okazje poznać smak choroby morskiej. Na szczęście był to pierwszy i ostatni taki sprawdzian podczas całego rejsu. Już popołudniu w promieniach słońca mogliśmy podziwiać Milos i kolorowe domki rybackie we wsi Klima. Sama wyspa urzeka ciekawymi formacjami wulkanicznymi w niesamowitych kształtach i kolorach oraz fantastycznymi plażami wraz z tradycyjnymi dla regionu wioskami rybackimi. Nie można także nie wspomnieć o słynnej rzeźbie Wenus z Milos. Kolejny dzień to zwiedzanie wyspy przez całą załogę, zdobycie pobliskiej Hory, z której można było podziwiać wyspę w całej okazałości. Po obiedzie krótki rejs na sąsiednią wyspę Kimolos z przepięknymi ruinami zamkowymi zwiedzanymi późnym wieczorem. Następnie zwiedziliśmy wyspy Ios, Sifnos i Kythnos podziwiając jej lokalne uroki oraz przepiękną grecką architekturę. Na tej ostatniej skorzystaliśmy z możliwości wymoczenia się w gorących źródłach znajdujących swoje ujście w zatoczce portowej. Takie małe SPA dla całej załogi wymęczonej przez słoneczna pogodę, która postanowiła przez cały tydzień zrekompensować nam ten burzliwy początek rejsu. Przed dotarciem do Lawrio kapitan postanowił zaserwować nam atrakcje noclegu na kotwicy w zacisznej zatoczce niedaleko portu, który osiągnęliśmy rano następnego dnia. Na koniec jak zwykle zostało nam zatarcie wszystkich śladów naszej bytności na pokładzie, tak by kolejna załoga mogła tak jak my delektować się przecudnymi widokami z pokładu „Macan”. A my kontynuując naszą grecką eskapadę dotarliśmy do nadmorskiej miejscowości Kamena Wurla, skąd zwiedziliśmy słynne Termopile oraz Meteory. Nasz morsko-lądowy rejs zakończył się na lotnisku w Atenach skąd przesyłamy żeglarskie pozdrowienia….Ahoj !!!

Popatrzcie na zdjęcia - to kadra młodzieżowa 41HDŻ. Piątka z nich to już Nauczyciele Żeglowania PZŻ, Ola i Magda jesienią zrobiły patenty JSM. Mają po dwadzieścia kilka lat, to ich 4 rejs po Mazurach, który sami sobie organizują. Jadą pociagiem, gospadarują ograniczonym budżetem, w gronie przyjaciół przeżywają PRAWDZIWĄ PRZYGODĘ. Czasem żeby ją przeżyć, nauczyć się czegoś o sobie nie trzeba płynąć daleko. Każdy pamięta swoje pierwsze wyprawy i ich magię. My w Drużynie mamy przyjemność obserwować rozwój naszych wychowanków i jesteśmy z nich dumni jakby opłynęli Horn albo chociaż przepłynęli Atlantyk.